σκληροτόμος

ο, Ν

βιολ. μεσοδερμικό εσωτερικό τμήμα τών σωμιτών στο έμβρυο τών σπονδυλοζώων, από το οποίο προκύπτει ο χόνδρος και σε ορισμένα από αυτά ο αξονικός σκελετός, δηλαδή το νευροκράνιο και η σπονδυλική στήλη, και η σκληρά μήνιγγα.

[ΕΤΥΜΟΛ. Αντιδάνεια λ., πρβλ. αγγλ. sclerotome < σκληρός + -τόμος (< τόμος < τέμνω)].